Meirapróf fyrir hundaeigendur

Ég hef þurft að forða hundinum mínum bæði frá æstum Rottweiler, Schafer og Úlf-blendingi og tókst með naumindum að forða sjálfum mér og hundinum. Í öllum tilvikum börðu eigendurnir lausu hundana sína með leðurólunum sem þeir áttu að vera festir með. Þetta var í Danmörku en það breytir því ekki að svona vandamál eru ekki endilega bundin við eitt land frekar en annað.

Það sem ég áttaði mig mjög fljótlega á er að hundar verða yfirleitt hættulegir vegna vanrækslu í uppeldi eða illrar meðferðar en sumir eru það frá náttúrunnar hendi. Þessa hættu er oft hægt að takmarka með góðu uppeldi, strangri þjálfun varasamra tegunda - samt snýst þetta mest um að þjálfa og temja eigendur hundanna.

Það sem ég vil sjá er meirapróf fyrir hundaeigendur sem annaðhvort eru sjálfir varasamir eða eiga varasama hunda. Ef fólk getur ekki staðist svoleiðis próf þá er ekki fært að það hafi þá á meðal annars fólks/barna/hunda. Auðvitað leysir þetta ekki allan vanda, en þetta gæti hjálpað til við að lágmarka þá hættu sem stafar af þeim hundategundum sem eru þekktar fyrir að ráðast að öðrum hundum eða fólki.

Eigandinn beinbrotnaði og tvísýnt um líf hundsins

Athugasemdir

[Hans Jörgen Hansen, 29.8.2007 kl. 15:38]

Tegund hundsins skiptir litlu máli þegar kemur að árásargirnd í aðra hunda og fólk!! ÞEtta snýst aðeins um uppeldi og umhverfisþjálfun hundsins.
Hvort sem hundurinn er stór eða lítill þá þarf að umhverfisvenjan. EF fólk er duglegt að fara með hundinn sinn út um allt þegar hann er hvolpur og kynnir hann fyrir sem mestu og passar að hann sé rólegur þegar hann upplifir nýja hluti þá verður þetta ekki vandamál. Hvort sem hundurinn er af einhverju smáhundakyni eða stórum hundi.
Og svo eru allir hundar af úlfblendingar. Þó svo að aðrir líkist úlfum meira. 

[Sigurgeir Gíslason, 29.8.2007 kl. 17:01]

Sæll Hans,

ég sé hvað þú ert að fara, en ég er að hluta sammála og að hluta ósammála þér.  Ég er að draga fram eru tvö sjónarmið: Þegar árásargirnd hundsins stjórnast af erfðum og hins vegar þegar hún stjórnast af uppeldi.

Ef þú flettir í gömlum greinum dagblaða í t.d. í Danmörku, Þýskalandi, Bretlandi og í Bandaríkjunum, þá ferðu að taka eftir því að þær tegundir sem eru mannfólki og öðrum hundum hættulegri eru teljandi á fingrum annarrar handar. Síðustu 4 ár í Danmörku og Þýskalandi voru það Rottweiler og Pitbull Terrier (sem sumir hundaræktendur í Danmörku vilja meina að sé skemmdur frá náttúrunnar hendi og vilja láta banna þá).

Rottweilerinn getur verið einn öruggasti hundurinn sem maður getur fengið, en ef honum er ógnað, eða hann fengið skakkt uppeldi þá getur hann drepið umsvifalaust. Pitbull Terrier er hins vegar þekktur fyrir að ráðast á aðra hunda og börn og drepa án nokkurs útskýranlegs tilefnis.

Ég geri mér fulla grein fyrir að það er hægt að segja að allir hundar koma af úlfum, en það eru líka nokkrar tegundir eru yfirleitt kallaðar úlfblendingar vegna þess að þær eru útlitslega líkari úlfum heldur en aðrir hundar. Ég persónulega var mun smeykari við þetta eintak sem ég rakst á heldur en Rottweilerinn, því hann var mun meira flykki og mun árásargjarnari.

Að eiga hund sem getur verið fær um að drepa án tillits til stærðar gefur tilefni til meiri varkárni, tölfræði í ljósi sögunnar hjálpar til að meta hvaða tegundir eru líklegri til slíkra hluta. Það að þurfa að hafa meirapróf til að keyra trukk þýðir ekki að maður sé verri bílstjóri, heldur að maður hafi öðlast viðurkenningu á að maður valda ábyrgð í samræmi við það tryllitæki.